Oude liefde roest niet

Wat ben ik blij met de huidige handwerkhype. Ik heb altijd al veel gehandwerkt en dan met name veel gebreid. Voor iedereen die maar wilde breide ik een trui.

In de jaren 80 was er een winkelstraat in Den Burg die ze omgedoopt hadden in “Wolstreet”. Voor een van de vele wolwinkeltjes in Den Burg breide ik truien. Op verzoek van klanten maar ook gewoon voor in de winkel als voorbeeld.

Dit vest heb ik al eens laten zien. Paula heeft hem ook gehaakt met een andere haaksteek in het voorpand en een iets diepere hals. Het was een mooi begin om mijn oude liefde weer op te pakken. Het breien ging weer heerlijk als vanouds. Soepeltjes  gleden het achterpand en de mouwen van de pennen.

Hoe anders was het met dit vest! Ik had zoveel lovende woorden over Alpaca wol gelezen en dacht dat wil ik ook proberen! Maar het werd een worsteling. Een teleurstelling zelfs. Ik brei normaal gesproken zonder patroon en dat was altijd succesvol. Maar deze wol stribbelde ernstig tegen. Ik was bang dat ik het breien verleerd was.

Ik ben op zoek gegaan naar een origineel patroon van Drops, bijpassend bij het garen. Dat was de oplossing. Ik koos voor een top-down gebreid vest.

En zo is het helemaal goed gekomen en ben ik blij met weer een fijn vest in mijn garderobe. De toon is gezet, ik ben weer helemaal in de breimodus.

Dat wil niet zeggen dat ik niet meer haak. De zussendeken groeit ondertussen ook gestaag! Hier zien jullie al een sneak preview. De steken hebben we weer gepind op ons bord Zussendeken. Kijk hier maar eens.

 Veel handwerkplezier en een fijn weekend!